Ik vind het heerlijk om mensen te groeten.
Als ik op de fiets ben en ik kom mensen tegen (nou groet ik niet iedereen) maar ik fiets een bepaalde route naar mijn werk en op een bepaald tijdstip kom ik vaak dezelfde mensen tegen en sommige mensen ben ik gaan groeten, elke keer als ik hen tegenkwam. Je begint dan een soort band op te bouwen. Heel grappig.
Op een dag zag ik een vrouw die ik normaal ook altijd groet. Ze was nu niet op de fiets, maar wandelde. Zij vroeg mij ineens "waar ken ik u van?" ik zei "van het fietsen, we komen elkaar hier elke keer tegen en ik begon je te groeten". "Oh" zei ze "wat aardig van u" en ze zei "alleen vandaag is het dan voor het laatst, want ik ga ergens anders werken". "Oh" zei ik "nou heel veel succes met je nieuwe werkplek".
Ik vond het zo leuk, dat zij het ook leuk vond. Is dat niet grappig?
Ik heb het ook weleens anders meegemaakt. Ik was eens op vakantie, ergens in Nederland. Ik was naar het strand gegaan, lekker zwemmen en genieten. Toen ik in het water was zei ik tegen iemand die in de buurt kwam "Hallo" heel opgewekt... ze keek me aan... en zei..." ken ik jou ergens van?" ... en dan op zo'n manier van waarom groet je mij? ik ken jou toch niet? Dat vond ik zo jammer, ik zei ook tegen haar, "Nee ik ken jou ook niet, maar zeg gewoon hallo tegen jou". Dat vond ze maar raar.
En ook kinderen groeten is leuk.
In sommige kerken wordt ook weleens voor een dienst gezegd, "zullen we elkaar even groeten? geef je buurman maar eens een hand". En dan komt het weleens voor dat kinderen over het hoofd worden gezien, terwijl ze het juist leuk vinden als een volwassene hen ook een hand geeft. Want zij horen er net zo goed bij. Soms zoek ik dan juist naar een kind en geef die een hand en krijgt er een brede glimlach voor terug ...:)
Dus ik zou zeggen groeten maar!
De groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten