Ik wil met jullie wat leuke ervaringen delen over ontmoetingen met kinderen die ik heb gehad. Ik sta soms weleens verbaasd over kinderen wat ze al weten en hoe slim of hoe leuk of hoe lief ze kunnen zijn.
Verstoppertje
Bijvoorbeeld, ik heb eerder kinderwerk gedaan in een kerk op zondag. Ik had kinderen tot 4 jaar. Ik ging op een ochtend verstoppertje spelen na het bijbel lezen en ik merkte iets heel grappigs.
Ik ging mij verstoppen achter een vitrage gordijn (dat is een doorzichtig gordijn, dus je kunt mij eigenlijk gewoon zien). Nou toen ging er een jongetje mij zoeken, hij zocht en hij zocht en andere kinderen gingen ook mee zoeken en hij vond mij niet.
Ik kon het gewoon volgen en ik zag hen wel en zij konden mij ook wel zien als dat ook in hun opgekomen was, ik vond het zo grappig om te zien, pas toen ik mij bewoog toen zagen zij mij pas, echt heel grappig.
En waarom vond hij mij niet, omdat dat nog niet in zijn gedachten was opgekomen dat iemand zich achter een gordijn kan verstoppen.
Toen we weer opnieuw gingen verstoppen en ik weer achter het gordijn stond, ja toen kwam hij gelijk daar naar toe en toen zag hij mij ook. Is dat niet grappig hoe onze hersenen werken.
Ik vond het heel mooi om te zien hoe dat werkt en mooi om zo ontdekkingen te doen.
Een ontmoeting in een boekenwinkel
Toen ik een keer bij een boekenwinkel aan de kassa aan het afrekenen was, stond er achter mij een jongen van 6 jaar met zijn moeder. Ik had afgerekend en was toen nog even weer rond gaan kijken bij de boeken (ook grappig hoe bepaalde gewoontes bij jonge kinderen al bekend zijn), want het jongetje zei: 'U heeft toch al wat gekocht?' Waarop ik glimlachte en zei; 'Ja dat klopt, maar misschien is er nog wel iets wat ik wil kopen', ' Oh' zei hij en hij begon een heel verhaal, dat hij met zijn moeder hier was en dat hij jarig werd en een feestje kreeg.... Een heel gesprek begon hij met mij te voeren, zo leuk en aandoenlijk, en zijn moeder moest ook glimlachen en vermaakte zich ook prima... Ik vond dat zo leuk.
Voorbereiden
Ik was bij een vriendin en ik was me aan het voorbereiden op het kinderwerk voor de zondag daarna in onze kerk. Toen vroeg haar oudste dochter, toen 7 jaar, 'Wat ben je aan het doen', ik zei: 'Ik ben me aan het voorbereiden', waarop zei weer vroeg ' Wat is dat?' Dus ik heb het haar uitgelegd, door te vertellen en vragen wat je doet als je op vakantie gaat, dan moet je je eerst voorbereiden, want je kunt niet gewoon maar weg gaan en niets regelen. Je moet weten waar je naar toe gaat, hoe je ernaar toegaat en wanneer je wilt gaan en welke kleren neem je mee env...
En dat is voorbereiden... zij zei, 'Oh ok, nu snap ik het'
Toen ging de voordeurbel en haar overbuurmeisje deed open en zei; ' Ik zie Nicole haar fiets staan, wat is ze aan het doen?' Waarop ik de dochter van mijn vriendin hoor zeggen: ' O ze is zich aan het voorbereiden', waarop ik hartelijk moest lachen...
En haar andere dochter zat een keertje achter in de auto en ik reed met haar en haar moeder mee, wij waren lekker aan het praten en ik hoor heel zacht achter mij, iemand... iemand... he iemand...
Ik kijk mijn vriendin aan en vraag haar, 'heeft zij het nou tegen mij?' Dus ik draaide me om en idd ze had het tegen mij. (ze was 4 jaar) Ze wist niet wat mijn naam was en toen bedacht zij dit zelf dat ze mij wel kon roepen door iemand te zeggen, is dat niet geweldig echt zo leuk...
Nou hier laat ik het even bij en vervolg wel met een nieuw blogje anders heb je teveel om nu te lezen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten